Wim van Helden

Ook uit deze regio waren aantal Nederlanders afkomstig die dienst deden in de RAF. Een van hen was Wilhelmus Marcus (roepnaam Wim) van Helden. Voor het uitbreken van de oorlog woonde hij in Baarn. Zijn vader was directeur-eigenaar van de handelsonderneming 'Heldenia'. In 1941 besloot Wim naar Engeland te vluchten. In juli van dat jaar vertrok hij met een aantal metgezellen uit Nederland. Via België en Frankrijk bereikte de jonge Engelandvaarder na enige tijd Spanje. In Barcelona embarkeerde Van Helden op een schip dat Curaçao als eindbestemming had. Bij het passeren van Gibraltar sprong Van Helden overboord en werd hij opgepikt door een Britse patrouilleboot.

Via de Britse kroonkolonie bereikte hij uiteindelijk op 20 juni 1942 Groot-Brittannië. Hier opteerde hij voor dienstneming in de RAF als vlieger. In de tweede helft van 1942 begon hij zijn opleiding die voor een groot deel in Canada plaatsvond. Van Helden werd in maart 1944 gebrevetteerd en aangesteld als sergeant-vlieger. Na terugkeer in Europa meldde hij zich in januari 1945 bij het 127 Squadron op het vliegveld Woensdrecht.

Met deze Britse eenheid, die was uitgerust met de Spitfire Mk-XVI-jachtbommenwerper, vloog hij zijn eerste oorlogsmissies boven bezet Nederland en Duitsland. Tijdens een van deze operaties wist hij zich ternauwernood het vege lijf te redden. Op 2 februari 1945 werd zijn toestel zwaar beschadigd door Duits luchtafweer en was hij genoodzaakt een noodlanding te maken in bevrijd gebied. Van Helden zelf raakte hierbij licht gewond. Eind maart 1945 werd hij overgeplaatst naar het 322 (Dutch) Squadron. Bij de Nederlandse eenheid maakte hij de bevrijding mee. Na zijn demobilisatie ging Van Helden weer in Baarn wonen. Hij overleed in 1975. Van Heldens broers Jaap en Freek kwamen tijdens de oorlog als verzetsman om het leven.